Jessie was een brief aan zijn ouders aan het schrijven en dat viel hem toch zwaar op de maag, gertjan merkte het op, en sloeg een arm om hem heen.
Dit is nou een realisatiemomentje he, zegt g j en dat zelf de grootste dictators een klein hartje hebben ;),
jessie moet dan toch even lachen.
Jessie vertelt dat hij nu een soort dagboek voor het dictatorschap aan bijhouden is, ze moeten er allebei om lachen, maar het is wel handig en zo kan hij het later ook terugkijken, ze zijn alle camera's vergeten schijnbaar.
Gj heeft ook een stukje van de net geschreven brief gelezen, en vindt het een mooie tekst.
Ramona heeft eindelijk door dat het alleen maar om geld draait binnen de poort.
Samen met karin heeft ze het hier over, ramona zegt dat ze elke dag opstaat met die gedachte van hoe gaan we het hier vandaag weer overleven,
Karin heeft dat ook, ramona vindt dat er veel meer dingen gedaan kunnen worden hier, maar elke keer komt weer het geld verhaal naar voren.
En zij is hier niet om geld te verdienen, zij is een kunstenares, en ik wil kunst maken, en dat kan niet want ik kan alleen maar denken en hoe gaan we morgen eten, karin knikt instemmend, ook vindt ze het maar raar dat jessie alleen maar uit een boek leest, karin begrijpt het wel, maar zegt dat ze hier pas een maand is, maar ze wel al weet dat iedereen een andere mening heeft,
en iedereen wat anders wilt.
Ramona snapt het wel, maar wijst ergens naar en zegt zie je dat, dat is mijn theatervloer, en dat is waar ik voor binnen ben gekomen,
maar ik krijg amper tijd om daaraan te werken, omdat ik constant dingen van andere aan het oplossen ben.
Karin grapt nog dat ze wel een koe zou willen zijn, wordt ze lekker verzorgd. (door ruud)
Ramona zou dat ook wel wat lijken, dan hoefde ze ook niet te sporten en kon ze lekker dik blijven, haar woorden.
